چرایی کشته شدن معلم دلسوز چگنی تبار؟

چرایی کشته شدن معلم دلسوز چگنی تبار؟

[تحلیلی بر کشته شدن فرهنگی زحمتکش[ الف _ح] در تاریخ ۴۰۲/۱۱/۱۱ در یکی از روستاهای غرب شهرستان چگنی روستای«قاسمعلی]» 

یاداشت تحلیلی : اسماعیل نایب زاده طولابی 

  معلم دلسوز؛ شاگردانت مرگ تو را باور ندارند  باید به آنها حق داد چون با خود میگویند چرا باید معلم دلسوز و فهیم ما بدست نزدیکترین و عزیزترین کس خود بخاطر یک جر و بحث جزئی کشته شود؟

با خود میگویند مگر میشود معلمان که فرشتگان پر و بال سوخته اند حق حیات ابدی نداشته باشند؟

مرگ هر معلم، برابر با مرگ قسمت اعظمی از فرهنگ و آموزش و تربیت جامعه است.

با این حال بد و وخیم لرستان چرایی جریان مرگبار فوق در این است که:  همین دیروز بود یک زن در همان حوالی (کشکان شمالی) به خاطر مسائل معمولی خانوادگی ( لجاجت های بی مورد زنانه)  با کارد آشپز خانه (مادر شوهر و خواهر شوهر) خود را سلاخی کرد و آنها را به دنیای آخرت فرستاد...؟

هنوز فراموش نشده در منطقه کشکان جنوبی چندین نفر توسط فامیل و همسایه خود علنی به رگبار گرفته شدند و کشته شدند...؟

همین چند وقت پیش بود در جاده خرم آباد چگنی یکنفر همتبار با خودرو اش توسط عده ای به رگبار گرفته شد در وسط جاده در مقابل چشم مسافران غلتان در خون جان باخت...؟

از نظر روحی و روانی شاید بیشتر اینگونه موارد خونبار ادامه دار در فقر مادی نشات گرفته باشد.

آیا باید گفت؛ بمیرد پدر فقر فرهنگی، یا بمیرد پدر فقر معیشتی، بمیرد پدر بی تدبیری و نبود سعه صدر که هنوز در بین خیلی از ماها در این عصر نوین به جایگاه واقعی خود نرسیده است.

شاید بدآموزی رسانه ای شدن کشتارهای قصابی گونه در قتلهای مختلف در قالب (فیلم و عکس) در جامعه در این قضایای متاثر کننده بی تاثیر نباشد.

شاید انتشار رفتارهای خونبار قاتلان بین المللی در فضاهای خبری رسانه ای، در قتلهای مختلف خانوادگی نشات گرفته از تحت تاثیر قرار گرفتن بعضیها بویژه جوانان در این نوع عادی سازی کشتن انسانها اثرات منفی دارد.

به نظر می رسد معلم متین، مظلوم و فرهنگی تلاشگر و بازنشسته آموزش و پرورش چگنی شاید قربانی (عادی سازی کشتن انسانها در قالب انتشار فیلم در رسانه های داخلی و خارجی شده است که چنین بیگناه قربانی تفکرات غیر خردمندانه شده است

معلم مقتول در عصری کشته شد که دنیا دچار تضادهای مختلف رسانه ای است بصورتیکه از یک طرف صدای رسانه های جهانی در قرن بیست و یکم به اصطلاح توسعه یافته گوش جهان را کَر کرده و دَم از فرهنگ، فرزانگی بشری، پیشرفت، و دانش اجتماعی و توسعه فرهنگی میزنند از طرفی دیگر کشت و کشتار در جهان بویژه در کشورهای آسیایی الخصوص در کشورهای اسلامی، جویبار خون ا‌ز خون انسانهای بیگناه در جریان است.

فارغ از نوع نگاه به قاتل ( برادر زاده معلم مظلوم) گویا صدای تحجر و رفتارهای افراطیون آدمکش در جهان به شکل شومی در دنیا بویژه قاره آسیا طنین انداز شده و بوی بد آن جهان شمول گشته، ظاهرا این پدیده شوم  صدای کابوس مرگ را در بین افراد خانواده ها هم بصدا در آورده است.  

با این نوع نگاه تحجر آمیز جهانی در قالب داعش و طالبان، احساس میشود قتل و کشتارهای جهانی بویژه گروهای تندرو و افراطی که علنا انسانها را با فُرمهای مختلف با کارد و چاقو و اسلحه میکشند شاید برای خیلیها که سطحی نگرند کشتن آدمها عادی شده است.

  بدآموزی قتل و مرگ بیگناهان، بیشتر از طریق رسانه هایی نمایش داده میشود که دم از حقوق بشر، اسلام، قرآن و دموکراسی رسوالله میزنند.

وقتی کشتن بی رویه انسانها در جنگ بین کشورها و گروهای نیابتی با افتخار در قالب کلیپ های متعدد در فضاهای رسانه ای مجازی منتشر میشود باید خیلی متاثر شد چرا که این جریان ضد فرهنگی گویا ادامه دار و دامنه دار است و تاثیرات وحشتناکش به میان روستا نشینان و حتی عشایر رسوخ پیدا کرده است

✍️نایب زاده طولابی ۴۰۲/۱۱/۱۲